Heel kort en krachtig, dat is waar het op neerkomt: niet wachten tot je kat vanzelf doodgaat!
Dit is een erg pijnlijk en emotioneel onderwerp – en ook voor mij moeilijk om over te schrijven. Maar ik doe het tóch, in het belang van onze huisdieren.
Ik vind het heel erg als ik mensen hoor zeggen dat ze met hun hoogbejaarde kat niet naar de dierenarts gaan (dat is zó traumatisch voor zo’n oude kat die toch al zo ziek is!) en thuis gaan zitten afwachten tot hij vanzelf doodgaat. Jij bent geen dierenarts en jij kunt NIET inschatten of jouw kat (ernstige) pijn, hinder of ongemak heeft. Dat je kat nog eet en drinkt zegt niet altijd iets, dat zullen ze blijven doen totdat het écht niet meer gaat, maar vaak is daar dan al een (lange!) lijdensweg aan vooraf gegaan.
Op de foto: mijn bejaarde kat Tonick. Op deze foto in mei 2018 was hij 18 jaar oud en zoals je ziet was hij erg mager. Hij stond op een hele batterij dagelijkse medicatie zodat hij geen pijn en hinder had. Hij at en dronk nog heel goed.
In juli 2018 lag hij ineens lusteloos onder de eettafel en ondernam niets. Toen wist ik dat zijn einde gekomen was. Ik ben naar de dierenarts gegaan, die bevestigde dat hij aan het eind van zijn leven was gekomen. Als ik Tonick zelf niet had laten inslapen, dan zou hij nog dagenlang geleefd kunnen hebben. Liggend op de grond, waarbij hij niet meer at en dronk. Die lijdensweg wilde ik hem natuurlijk besparen!
Katten zijn bikkelharde survivors. Ze verbergen pijn om niet ten prooi te vallen aan andere roofdieren. Dit instinct hebben ze nog steeds, ook in een veilige thuissituatie!
Dat je kat uit zichzelf “zonder te krijsen” “rustig is overleden” thuis (woorden van verschillende baasjes in mails aan mij), is zeker géén indicatie dat hij geen pijn of ongemak heeft gehad toen hij stierf.
Bij euthanasie gaat het soms helaas niet ‘stil’ en dat is heel traumatisch als je dat als eigenaar overkomt. Het lijkt dan net of een dier niet wil gaan en zich verzet tegen de dood. Maar dit is slechts schijn en wat wij mensen denken. De dierenarts is uitstekend in staat om objectief te bepalen of een dier uit zijn lijden moet worden verlost. Doorgaans verloopt inslapen heel vredig en rustig en is er geen verzet bij een dier. Euthanasie is de humane optie en ik ben dankbaar dat dit voor dieren bestaat.
De dierenarts zal je altijd eerlijk advies geven en ‘als buitenstaander’ objectief en nuchter kijken naar de toestand van jouw kat. Vraag daar ook zelf naar, hoe de dierenarts de gezondheidssituatie van jouw kat beoordeelt! Is het bestaan van jouw kat nog dierwaardig? Een pijnlijke vraag, maar heel belangrijk dat een dierenarts jou daar als objectief buitenstaander over kan informeren, zeker als je het zelf gewoon niet meer weet.
Ik kwam met mijn bejaarde katten regelmatig (huilend!) bij de dierenarts op het spreekuur waarbij ik zei: ik zit er te dicht op, ik kan het zelf echt niet meer objectief beoordelen. Hij doet dit nog allemaal, dat gaat moeilijk en dat gaat helemaal niet meer. Is dit nog een dierwaardig bestaan? Zeg het eerlijk tegen me, want ik hou zielsveel van mijn katten en ik wil niet dat ze lijden; dat ik ze koste wat kost bij me houd omdat IK het zo moeilijk vind om ze te missen. Als je zegt dat hij ingeslapen moet worden, dan accepteer ik dat.
Dat was met Thomas, Tonick en Jinn helaas aan de orde. Ik heb ze na het dierenartsbezoek mee naar huis genomen en een afspraak ingepland voor euthanasie thuis.
Bij Chloe, die ook strikt gemonitord werd en met wie ik vaak bij de dierenarts kwam vóór haar overlijden, zag ik het zelf, zomaar op een ochtend: ze lag lusteloos onder de eettafel in de huiskamer en dat was niets voor haar.
Ze reageerde nauwelijks ergens op. Dan ga je natuurlijk nog met hoop naar de dierenarts dat er nog iets aan te doen is, maar eigenlijk wist ik het al wel, na een jaar lang tobben met haar gezondheid. Chloe is bij de dierenarts rustig ingeslapen en ging toen weer mee terug naar huis.
In liefdevolle herinnering ♥
Chloe o’Brian 06-08-2007 ~ 04-10-2019
Jinn 22-2-2000 ~ 29-04-2016
Tonick 22-2-2000 ~ 17-07-2018
Thomas 22-02-2000 ~ 27-09-2015
In alle gevallen had ik er met deze vier katten, met wie ik jarenlang een liefdevol gezin vormde, voor kunnen kiezen om ze “thuis vanzelf dood te laten gaan”. De dierenarts zei ook dat mijn katten vanzelf dood zouden zijn gegaan als ik niet naar het spreekuur was gekomen. Maar dat had dan nog dagen of zelfs weken kunnen duren. DAT IS LIJDEN! En dat heb ik heel bewust NIET gedaan. Juist omdat ik zoveel van ze hou, heb ik ze laten gaan, hoe hartverscheurend dat voor mij ook is om te doen. De beslissing om je dier te laten gaan is de allermoeilijkste die er is, maar zou altijd in het belang van het dier moeten zijn. Je eigen gevoel moet je op zo’n moment echt uitschakelen.
Er is nooit een goed moment om je dier te laten inslapen, het is altijd verschrikkelijk pijnlijk.
Het was voor Jinn, Tonick, Thomas en Chloe tijd – en de dierenarts heeft ze geholpen om rustig en pijnloos te gaan. Daar ben ik enorm dankbaar voor. Dieren zijn ijzersterk en hebben een heel sterke overlevingsdrang, ten koste van zichzelf. Ze zullen vechten, ook als hun lichaam dat eigenlijk allang niet meer kán.
We mogen zo blij zijn dat dierenartsen ‘het vechten’ kunnen wegnemen, dat dieren mógen gaan en geen langzame lijdensweg hoeven te ondergaan totdat ze vanzelf sterven, zoals een zwerfkat in de natuur wel moet…
Het is de allermoeilijkste beslissing die er is en de vraag “ben ik niet te vroeg?” komt zó vaak voor dat er ook een boekje over geschreven is, door een dierenarts. Bij de meeste dierenartspraktijken kun je het krijgen, gelukkig is het ook online te lezen.
Boekje van dierenarts Hugo van Duijn, uitgegeven door AST Farma, over het laten inslapen van je dier. Het boekje heet: ‘Zijn we niet te vroeg?’
Online is het hier en hier en hier te lezen.
Ik hoop dat jullie mijn boodschap begrijpen, hoe pijnlijk dit ook is om te lezen. Het doet mij oprecht verschrikkelijk veel pijn als baasjes hun geliefde kat thuis vanzelf laten sterven, omdat ze het zelf zo moeilijk vinden om de knoop door te hakken. Houden van is loslaten. Je geliefde kat niet thuis laten lijden, in stilte, is wat mij betreft de ultieme kattenliefde.
Misschien vind je dit ook interessant om te lezen
niet naar de dierenarts, waarom kiezen baasjes daarvoor?
laten inslapen van een huisdier, hoe gaat dat?
achtergrondinformatie – als een huisdier doodgaat
het rouwproces van mijn kat, hoe Jinn, Tonick en Chloe omgingen met het overlijden van Thomas
